چشم دل ناظربه وجه حق 

چشمی که چشم دل یا ( عین قلب ) است و در این عالم و آن عالم می تواند ناظر وجه الله و شاهد آن باشد ، چشمی نیست که غیر از عقل و سمع و مشاعر دیگر ، غیر از قلب و سر ، غیر از حقیقت خود انسان باشد بلکه ، عین حقیقت انسان و قلب و سر او ، و عین عقل و سمع و مشاعر دیگر اوست 

در آن مقام که انسان چهره اصلی و حقیقت خود را می یابد ، همه وجود او عقل است و همه وجود او بصر است و همه سمع و همه … است . در این مقام هیچگونه تفرقه بین خود او و قوای ادراکی او و نیز ، هیچگونه تفرقه و کثرت بین خود انسان و بین عقل و چشم و گوش و قوای دیگر وجود ندارد . تمام وجود او عقل است و تمام وجود او چشم است و تمام وجود او گوش است . 

در چنین مقامی انسان با تمام وجود تعقل می کند و سیر در عوالم کلی می نماید و تعقل او هم شبیه تعقل در حیات نازل نیست بلکه ، سیر در عوالم نوری و وحدت با آنها و خلاصه ، چیز دیگری است . همچنین، با تمام وجود می بیند و دیدن او مانند دیدن او در حیات نازل نیست که یک سو را ببیند و از سوی دیگر در حجاب باشد و یا ظاهر را ببیند و از باطن ، بی خبر بوده و باطن را نبیند و یا حال را ببیند و گذشته و آینده از وی محجوب باشد . خلاصه مطلب این که با تمام وجود می شنود و با تمام وجود می چشد . انسان در مقام اصلی خویش این چنین است و فوق این چنین و آن چنان است . 

برگرفته از سخنان استاد شجاعی